Tweet
Op zondag 25 oktober 2015 was het zover: Een 7 weken eerder geboren valkparkiet werd uit de voliére gehaald om bij de kweker even een dagje te wennen aan een kooi.
Het parkietje at nu alles zelfstandig en had zijn pa en ma niet meer nodig. Tot aan deze dag had het vogeltje geen echt contact met mensen gehad. Was dus niet uit het blok gehaald en was geen handen gewend.
Maandag 26 oktober 2015:
Om een uur of 19:00 ben ik het valkje op gaan halen. Bij het uit zijn tijdelijke kooi halen fladderde hij behoorlijk heen en weer en was duidelijk nog niets gewend wat mensen betrof.
Het vogeltje mee naar huis genomen en daar in zijn nieuwe grote kooi gezet. Water en voer in bakjes op de bodem gezet. Nog even geen speeltjes in de kooi gedaan. Eerst maar even bijkomen.
Dinsdag 27 oktober 2015:
Het vogeltje heet inmiddels Sammie en is niet meer zo bang als gisteren. Vandaag laat ik hem met rust. Ik praat alleen zachtjes tegen hem als ik in de buurt van de kooi ben.
Woensdag 28 oktober 2015:
Vanmorgen vroeg een klein stukje trosgierst in mijn hand genomen en daarmee de kooi in gegaan. Sammie wilde eigenlijk bijten maar kwam er achter dat bijten in trosgierst niet erg is. Voorzichtig wat zaadjes uit het steeltje gegeten. s'Avonds nog een keer gedaan maar toen wilde Sammie niks meer. Sammie is niet bang van de katten. Hij blijft gewoon zitten kijken als er een kat voor de tralies zit.
Vrijdag 30 oktober 2015:
Een paar keer per dag eet Sammie wat zaadjes uit de trosgierst. Is nog wel erg op zijn hoede maar er is absoluut geen sprake van paniek. Vanaf vandaag ben ik met mijn stoel naast de kooi gaan zitten lezen. Niks tegen Sammie gezegd, alleen maar naast de kooi gaan zitten.
Dinsdag 3 november 2015:
Sammie vindt trosgierst eigenlijk helemaal niet zo lekker als ik gehoopt had. Wat hij wel lekker vindt is zijn gewone voer. Dus maak ik een vinger nat en steek die in de bak met parkietenvoer. De zaadjes die nu aan mijn vinger zitten eet Sammie nu van mijn vinger. Het is zelfs gelukt om hem op te laten stappen !
Woensdag 4 november 2015:
Wat gaat dat snel ! Als ik zijn naam roep kijkt hij meteen op. Hij vindt een lepeltje met zaadjes helemaal het einde en stapt zonder angst op mijn vinger. Als de zaadjes op zijn begint hij met zijn snavel aan mijn ring te voelen. Even later zijn ook de kraaltjes van een armband aan de beurt. Ondertussen vertel ik hem dat hij de leukste, liefste en meest fantastische vogel is.
Donderdag 5 november 2015:
Sammie heeft sinds 3 dagen speeltjes in zijn kooi hangen en hij speelt er nog mee ook. Nog wel wat voorzichtig maar duidelijk ontspannen. Zonder nadenken stapt hij op mijn vinger om de aangeboden zaadjes van het lepeltje te eten. Ik heb gelezen dat ik er een paar uur voor moet uittrekken als de vogel voor het eerst uit de kooi komt. Omdat ik nu geen uren de tijd heb plan ik deze volgende stap voor morgen.
Vrijdag 6 november 2015:
De katten liggen allemaal boven te slapen, de honden zijn buiten geweest, alles heeft eten gehad. Dan is het nu de beurt aan Sammie. Ik open de kooi en Sammie stapt keurig op mijn vinger. Langzaam haal ik mijn hand uit de kooi en wacht tot Sammie door heeft dat hij een stukje vrijheid heeft. Maar er gebeurt niks. Sammie blijft zitten waar hij zit en eet z'n zaadjes. Ik mag hem nu ook over z'n koppie aaien en zelfs een vinger over zijn rug vindt hij prima. Na een half uurtje zet ik hem terug in z'n kooi.
Als het ook voor mij koffietijd is doe ik het deurtje van de kooi weer open en Sammie komt er meteen aan. Stapt op mijn vinger en laat de zaadjes voor wat ze zijn. Hij gaat zich vreselijk zitten poetsen en ondertussen mag ik hem aaien. Plots vliegt hij op om een klein rondje te vliegen en te landen op mijn hoofd. Ik houd hem een vinger voor en netjes stapt hij op. Hij heeft het duidelijk naar zijn zin en ik hou mijn vinger tegen mijn schouder. En jawel hoor, Sammie gaat op mijn schouder zitten en heeft inmiddels geholpen met de afwas en met stofzuigen.
Conclusie:
Een parkiet die door zijn eigen ouders is opgevoed, in zijn babytijd geen bemoeienis heeft gehad van mensen, is prima tam te krijgen. Het is mij zonder ervaring gelukt in slechts 12 dagen. Het heeft mij hooguit 1 uur per dag gekost. Op sommigen dagen zelfs minder.
Ik hoop nog lang plezier te hebben van Sammie.
Vragen staat vrij !
Groetjes,
Hetty Millenaar.
Het parkietje at nu alles zelfstandig en had zijn pa en ma niet meer nodig. Tot aan deze dag had het vogeltje geen echt contact met mensen gehad. Was dus niet uit het blok gehaald en was geen handen gewend.
Maandag 26 oktober 2015:
Om een uur of 19:00 ben ik het valkje op gaan halen. Bij het uit zijn tijdelijke kooi halen fladderde hij behoorlijk heen en weer en was duidelijk nog niets gewend wat mensen betrof.
Het vogeltje mee naar huis genomen en daar in zijn nieuwe grote kooi gezet. Water en voer in bakjes op de bodem gezet. Nog even geen speeltjes in de kooi gedaan. Eerst maar even bijkomen.
Dinsdag 27 oktober 2015:
Het vogeltje heet inmiddels Sammie en is niet meer zo bang als gisteren. Vandaag laat ik hem met rust. Ik praat alleen zachtjes tegen hem als ik in de buurt van de kooi ben.
Woensdag 28 oktober 2015:
Vanmorgen vroeg een klein stukje trosgierst in mijn hand genomen en daarmee de kooi in gegaan. Sammie wilde eigenlijk bijten maar kwam er achter dat bijten in trosgierst niet erg is. Voorzichtig wat zaadjes uit het steeltje gegeten. s'Avonds nog een keer gedaan maar toen wilde Sammie niks meer. Sammie is niet bang van de katten. Hij blijft gewoon zitten kijken als er een kat voor de tralies zit.
Vrijdag 30 oktober 2015:
Een paar keer per dag eet Sammie wat zaadjes uit de trosgierst. Is nog wel erg op zijn hoede maar er is absoluut geen sprake van paniek. Vanaf vandaag ben ik met mijn stoel naast de kooi gaan zitten lezen. Niks tegen Sammie gezegd, alleen maar naast de kooi gaan zitten.
Dinsdag 3 november 2015:
Sammie vindt trosgierst eigenlijk helemaal niet zo lekker als ik gehoopt had. Wat hij wel lekker vindt is zijn gewone voer. Dus maak ik een vinger nat en steek die in de bak met parkietenvoer. De zaadjes die nu aan mijn vinger zitten eet Sammie nu van mijn vinger. Het is zelfs gelukt om hem op te laten stappen !
Woensdag 4 november 2015:
Wat gaat dat snel ! Als ik zijn naam roep kijkt hij meteen op. Hij vindt een lepeltje met zaadjes helemaal het einde en stapt zonder angst op mijn vinger. Als de zaadjes op zijn begint hij met zijn snavel aan mijn ring te voelen. Even later zijn ook de kraaltjes van een armband aan de beurt. Ondertussen vertel ik hem dat hij de leukste, liefste en meest fantastische vogel is.
Donderdag 5 november 2015:
Sammie heeft sinds 3 dagen speeltjes in zijn kooi hangen en hij speelt er nog mee ook. Nog wel wat voorzichtig maar duidelijk ontspannen. Zonder nadenken stapt hij op mijn vinger om de aangeboden zaadjes van het lepeltje te eten. Ik heb gelezen dat ik er een paar uur voor moet uittrekken als de vogel voor het eerst uit de kooi komt. Omdat ik nu geen uren de tijd heb plan ik deze volgende stap voor morgen.
Vrijdag 6 november 2015:
De katten liggen allemaal boven te slapen, de honden zijn buiten geweest, alles heeft eten gehad. Dan is het nu de beurt aan Sammie. Ik open de kooi en Sammie stapt keurig op mijn vinger. Langzaam haal ik mijn hand uit de kooi en wacht tot Sammie door heeft dat hij een stukje vrijheid heeft. Maar er gebeurt niks. Sammie blijft zitten waar hij zit en eet z'n zaadjes. Ik mag hem nu ook over z'n koppie aaien en zelfs een vinger over zijn rug vindt hij prima. Na een half uurtje zet ik hem terug in z'n kooi.
Als het ook voor mij koffietijd is doe ik het deurtje van de kooi weer open en Sammie komt er meteen aan. Stapt op mijn vinger en laat de zaadjes voor wat ze zijn. Hij gaat zich vreselijk zitten poetsen en ondertussen mag ik hem aaien. Plots vliegt hij op om een klein rondje te vliegen en te landen op mijn hoofd. Ik houd hem een vinger voor en netjes stapt hij op. Hij heeft het duidelijk naar zijn zin en ik hou mijn vinger tegen mijn schouder. En jawel hoor, Sammie gaat op mijn schouder zitten en heeft inmiddels geholpen met de afwas en met stofzuigen.
Conclusie:
Een parkiet die door zijn eigen ouders is opgevoed, in zijn babytijd geen bemoeienis heeft gehad van mensen, is prima tam te krijgen. Het is mij zonder ervaring gelukt in slechts 12 dagen. Het heeft mij hooguit 1 uur per dag gekost. Op sommigen dagen zelfs minder.
Ik hoop nog lang plezier te hebben van Sammie.
Vragen staat vrij !
Groetjes,
Hetty Millenaar.
Comment