De Kakapo

[arasevera]

Kakapo

1. Wetenschappelijk.
Nederlandse naam: Kakapo
Wetenschappelijke naam: Strigops habroptila
Engelse naam:

2. Uiterlijk.
Mannen en poppen zijn kwa uiterlijk hetzelfde. De Kakapo is ongeveer 50 tot 63 cm lang en weegt rond de 3,5 kilo. De levensduur van de Kakapo ligt rond de 90 jaar. Wat wel bijzonder is aan deze vogel is dat hij niet kan vliegen.

3. Leefgebied.
De Kakapo kwam oorspronkelijk voor in de loofbossen in de berggebieden van Nieuw-Zeeland.

4. Voedsel.
De Kakapo voed zich met planten.

5. Huisvesting.
Deze vogels worden niet in voličres gehouden.

6. De kweek.

7. Gedrag.
De Kakapo is een nachtdier.

8. Cites.
De Kakapo staat op de cites 1 lijst
De Kakapo word met uitsterven bedreigt. Dit komt door de mens die nieuwe roofdieren in het leefgebied van de Kakapo heeft geďntroduceerd. Eerder waren er in het leefgebied van de Kakapo geen natuurlijke vijanden, waardoor de Kakapo het vermogen tot vliegen verloor. Ook ontwikkelde de Kakapo een ingewikkelde voortplantingswijze waardoor over populatie werd voorkomen. Voorbeelden van roofdieren zijn, ratten, honden, katten en hermelijnen.

In 1894 werd er een reddingspoging onder leiding van Richard Henry gedaan. Honderden vogels werden over gebracht naar het eiland Resolution Island. Helaas na 6 jaar doken er ook daar hermelijnen op, waardoor de reddingsoperatie mislukte.

Men ging er al langere tijd vanuit dat de Kakapo was uitgestorven toen er in 1974 een populatie werd ontdekt van 18 exemplaren in het zuidwesten van Zuidereiland in Nieuw-Zeeland. Dit waren alleen mannetjes. In 1977 werden er 200 vogels gevonden op het Stewarteiland. In 1980 bleek dat er ook vrouwtjes bij aanwezig waren.
In 1981 en 1982 werden al deze vogels verplaatst naar 5 eilanden waar geen roofdieren aanwezig waren.
Op deze eilanden bleken de kakapo’s zich echter niet voort te planten, waarop de dieren wederom werden overgeplaatst naar een ander eiland, waar ze nauwlettend in de gaten worden gehouden.
Het dieptepunt van de populatie lag rond 1995; toen waren er nog maar 51 vogels over. Daarna ging dit aantal langzaam weer omhoog. Vooral de jaren 2002 en 2009 waren goede voortplantingsjaren. Dat heeft alles te maken met de voedselplant rimu (Dacrydium cupressinum), een conifeer die door de Nieuw-Zeelanders 'Red pine' wordt genoemd. In seizoenen waarin de rimu veel vrucht draagt kunnen er veel jongen worden grootgebracht. Jonge kakapo's hebben veel voedsel nodig, want ze groeien enorm snel. Na het seizoen 2009 staat de populatieteller weer op ruim 120.

Bron: Dit artikel heb ik met behulp van wikipedia geschreven.
© Arasevera: Erika Rietberg

[arasevera]

Legendarische Kakapo, Richard Henry gestorven.

Onlangs is de mannelijke Kakapo Richard Henry dood gevonden. Hij was meer dan 80 jaar oud en vernoemd naar de conservator die als pionier begonnen was aan de bescherming en behoud van deze papegaaiensoort. Deze wereldberoemde Kakapo heeft een belangrijke rol gespeeld in de overleving van deze soort.

Oorspronkelijk is deze Kakapo gevonden in Fiordland in 1975 toen men al aannam dat de soort was uitgestorven. Toen er ook nog een groep werd gevonden op Steward Eiland was de Kakapo Richard Henry van vitaal belang door zijn andere genetische achtergrond in het kweekprogramma wat werd opgezet. Door dit kweekprogramma zijn er inmiddels weer 121 Kakapo’s, bijna 3 keer zoveel als doen het kweekprogramma van start ging in 1990.
Kakapo onderzoeker Ron Moorhouse geeft aan dat de dood van Richard Henry een mijlpaal is van een belangrijke periode in de kweek en de bescherming van deze vogels. Sinds 1999 zijn er geen jongen meer van hem geboren. Hij leefde alleen, was aan 1 oog blind, was erg traag en liep mank. Er is een DNA monster van hem bewaard gebleven.

Een nieuw broedseizoen is volop bezig en als er dit jaar jongen worden geboren op Codfish en Anchor eilanden betekend dat, dat er weer jongen zijn in Fjordland sinds Richard Henry daar zelf leefde.
2010 was een goed jaar voor de Kakapo populatie met 33 jongen en de verwachting voor dit jaar is nog hoger. De mannetjes laten al goed van zich horen en de eerste eieren zijn in februari gelegd.

Bron: Parkietensocieteit.