Tweet
Beste forumleden,
Ik heb een kamervoliere met enkele parkieten. De kamervoliere staat praktisch altijd open, dus de vogeltjes kunnen vrij door de kamer vliegen.
Een paar weken geleden heb ik twee parkieten (Bas en Froukje) in een aparte, ruime broedkooi willen plaatsen, met het idee na een aantal dagen het deurtje open te houden. Froukje was pas bij ons gekomen en Bas en Froukje vormden al snel een koppeltje. Ik heb een aantal broedblokken in de voliere opgehangen. Froukje was heel enthousiast en zat al na korte tijd in de het broedblok. Een ander vrouwtje verstoorde de rust echter. Vandaar mijn idee om Bas en Froukje apart te zetten. Ik heb de parkieten moeten vangen, Eerst het vrouwtje, daarna het mannetje. Mijn vrouw aan de ene kant van de kamer en ik aan de andere kant met een plumeau om te verhinderen, dat Bas op de kooi, buiten reikwijdte van mijn armen, zou landen. Mijn bedoeling was ze zo te vermoeien, dat ik ze uiteindelijk, met behulp van een doek, die ik over hen zou werpen, kon pakken. Bij het vrouwtje lukte dat goed. Daarna weer dezelfde jacht. Bas klampte zich uiteindelijk hijgend vast tegen het gaas van de kooi. In de broedkooi was het geen pais en vree. Froukje stelde zich agressief naar Bas op. Ze viel hem zelfs een keer aan, waardoor ze beiden fladderend naar beneden vielen. Daarom besloot ik het deurtje van de broedkooi open te zetten. Beiden vlogen toen meteen terug naar de voliere. De liefde tussen Bas en Froukje was vanaf toen bekoeld. Al vrij snel merkte ik, dat Bas hele waterige diarree had en dat hij niet fit oogde. Er volgden vier dagen met ups en (helaas voornamelijk) downs. Wat hoopvol vond ik, dat zijn ontlasting niet meer zo waterig was. Op de laatste dag zag ik hem wat knabbelen aan trosgierst. Vrij snel daarna verergerde de situatie echter. Hij nieste en kokhalste. Deze verschijnselen namen weer af, maar Bas had geen kracht weer. Uiteindelijk stierf hij op de bodem van de voliere.
Ik ben daar nog kapot van. Het beestje was in de loop van de jaren redelijk tam geworden. Hij nam geregeld plaats op mijn schouder of knie, als ik achter de computer zat. En als mijn vrouw en ik aan de eettafel zaten kwam hij zo nu en dan, net als zijn vriend Chili, op mijn aangeboden vinger zitten. Op andere momenten ontweek hij echter mijn aangeboden vinger.
Bas was geen sterke parkiet. Twee keer eerder trof ik hem in elkaar zittend en duidelijk ziek in de voliere aan en in de ontlasting zag ik een spoortje bloed. Ik kon hem toen gewoon van de stok "plukken" en heb hem toen op mijn warme borst gelegd. Hij wist beide keren vrij snel te herstellen.
Ik zou nu graag willen weten of de stress van het vangen en de stress in de broedkooi de oorzaak van de dood van Bas kan zijn geweest of dat er iets anders gespeeld moet hebben. Waar zou dat kokhalsen en niezen op geduid kunnen hebben? Verslikt in een te groot zaadje? Om zo volledig mogelijk te zijn, wil ik ook nog meedelen, dat Bas een stuk langere snavel dan gemiddeld had.
Ik heb een kamervoliere met enkele parkieten. De kamervoliere staat praktisch altijd open, dus de vogeltjes kunnen vrij door de kamer vliegen.
Een paar weken geleden heb ik twee parkieten (Bas en Froukje) in een aparte, ruime broedkooi willen plaatsen, met het idee na een aantal dagen het deurtje open te houden. Froukje was pas bij ons gekomen en Bas en Froukje vormden al snel een koppeltje. Ik heb een aantal broedblokken in de voliere opgehangen. Froukje was heel enthousiast en zat al na korte tijd in de het broedblok. Een ander vrouwtje verstoorde de rust echter. Vandaar mijn idee om Bas en Froukje apart te zetten. Ik heb de parkieten moeten vangen, Eerst het vrouwtje, daarna het mannetje. Mijn vrouw aan de ene kant van de kamer en ik aan de andere kant met een plumeau om te verhinderen, dat Bas op de kooi, buiten reikwijdte van mijn armen, zou landen. Mijn bedoeling was ze zo te vermoeien, dat ik ze uiteindelijk, met behulp van een doek, die ik over hen zou werpen, kon pakken. Bij het vrouwtje lukte dat goed. Daarna weer dezelfde jacht. Bas klampte zich uiteindelijk hijgend vast tegen het gaas van de kooi. In de broedkooi was het geen pais en vree. Froukje stelde zich agressief naar Bas op. Ze viel hem zelfs een keer aan, waardoor ze beiden fladderend naar beneden vielen. Daarom besloot ik het deurtje van de broedkooi open te zetten. Beiden vlogen toen meteen terug naar de voliere. De liefde tussen Bas en Froukje was vanaf toen bekoeld. Al vrij snel merkte ik, dat Bas hele waterige diarree had en dat hij niet fit oogde. Er volgden vier dagen met ups en (helaas voornamelijk) downs. Wat hoopvol vond ik, dat zijn ontlasting niet meer zo waterig was. Op de laatste dag zag ik hem wat knabbelen aan trosgierst. Vrij snel daarna verergerde de situatie echter. Hij nieste en kokhalste. Deze verschijnselen namen weer af, maar Bas had geen kracht weer. Uiteindelijk stierf hij op de bodem van de voliere.
Ik ben daar nog kapot van. Het beestje was in de loop van de jaren redelijk tam geworden. Hij nam geregeld plaats op mijn schouder of knie, als ik achter de computer zat. En als mijn vrouw en ik aan de eettafel zaten kwam hij zo nu en dan, net als zijn vriend Chili, op mijn aangeboden vinger zitten. Op andere momenten ontweek hij echter mijn aangeboden vinger.
Bas was geen sterke parkiet. Twee keer eerder trof ik hem in elkaar zittend en duidelijk ziek in de voliere aan en in de ontlasting zag ik een spoortje bloed. Ik kon hem toen gewoon van de stok "plukken" en heb hem toen op mijn warme borst gelegd. Hij wist beide keren vrij snel te herstellen.
Ik zou nu graag willen weten of de stress van het vangen en de stress in de broedkooi de oorzaak van de dood van Bas kan zijn geweest of dat er iets anders gespeeld moet hebben. Waar zou dat kokhalsen en niezen op geduid kunnen hebben? Verslikt in een te groot zaadje? Om zo volledig mogelijk te zijn, wil ik ook nog meedelen, dat Bas een stuk langere snavel dan gemiddeld had.
Comment