Ads boven in topics

Collapse

Mededeling

Collapse
No announcement yet.

Mijn twee blauwvoorhoofdamazones die ik gehad heb.

Collapse
X
 
  • Filter
  • Tijd
  • Show
Clear All
new posts

  • Mijn twee blauwvoorhoofdamazones die ik gehad heb.

    Hallo, allemaal. Ik zal mijzelf even voorstellen. Ik ben Berry en ingelogd als Riber. Ik ben gek op papagaaien. Ik heb twee papagaaien grootgebracht uit het ei. Twee blauwvoorhoofdamazones. Ik heb ze vanaf 1991 tot en met februari 2006 bij mij thuis gehad. Helaas begon ik eind november 2005 steeds meer moeilijkheden met ademhalen te krijgen en het werd met de dag erger. Het werd zo erg dat ik in het ziekenhuis opgenomen werd en om een lang verhaal kort te maken, na vele testen en onderzoeken kwam tot mijn grote schrik naar voren, wat de longarts vertelde: ik bleek een stof- en verenallergie te hebben voor mijn twee papagaaien, alsmede voor hun ontlasting. De longarts raadde mij met klem aan om afstand te doen van mijn vogels en nooit meer vogels te nemen. Ik ben hier ontzettend van geschrokken, het waren voor mij haast mijn kinderen, zo was ik er aan gehecht, en ben ik nog. Ik en mijn man hebben via onze dierenarts Dr. Feld, het adres opgekregen van de Hortus te Haren, waar een groot vogelopvangcentrum geplaatst is, waar de vogels altijd kunnen blijven en nooit meer ergens anders geplaatst zullen worden. Dit is voor altijd hun woonhuis geworden. Nou heb ik het geluk dat mijn zus in Groningen woont, en als ik naar mijn zus ga, dan ga ik altijd weer bij mijn twee amazonepapagaaien kijken. Ze heten Rocky en Cara. Rocky is een echte babbelkous, hij kletst de oren van je hoofd. Het is een mannetje. En Cara is ook een mannetje. Wij dachten altijd dat Cara het vrouwtje was, maar zij is getest en het bleek een mannetje. Cara kan niet praten, wel mooi fluiten. De eerste keer dat wij kwamen kijken zaten zij samen in een hele grote vliegruimte met een paar andere papagaaien. Ze kwamen toen naar ons toe en herkenden ons nog heel goed.

    Wij zijn nu al vele malen wezen kijken en het gaat prima met ze.
    Gelukkig heb ik helemaal geen last meer van mijn allergie, nu mijn vogels niet meer thuis zijn, en het geluk is met mij, dat ik ook geen last krijg als ik bij hun ga kijken om ze te bezoeken. Daar ben ik zo dankbaar voor.

    Nu heeft men Rocky bij een vrouwtje geplaatst. Rocky mist Cara gelukkig niet en Cara Rocky ook niet. Toen ze nog bij ons thuis woonden, gaven ze ook niet gek veel om elkaar, ze accepteerden elkaar maar kroelden haast nooit met elkaar. Nu Rocky met zijn nieuwe vrouwtje zit, het vrouwtje heet Freek, heeft Freek al eieren gelegd en Rocky zit er heel trouw naast. Helaas zijn de eieren niet bevrucht geweest, men denkt misschien dat Freek al wat te oud is. Freek is nu 39 jaar en Rocky is nu 16 jaar. Cara zit nu ook in een heel grote ruimte met 12 andere papagaaien en heeft het reuze naar zijn zin, Cara was altijd al een papagaai die graag klom en klauterde, terwijl Rocky meer lui van aard was. Rocky en Cara komen niet meer helemaal naar ons toe, maar blijven op een afstandje zitten kijken, maar ze kennen ons nog wel goed.

    Het doet mij goed te weten dat Rocky en Cara het naar hun zin hebben, dat maakt het voor mij veel gemakkelijker ermee te leven, dat ik ze niet meer thuis kan hebben.

    Het is daarom dat ik mij toch graag wil aansluiten bij het Papegaaienforum, ik kan gelukkig zo nu en dan ook nog iets vertellen over mijn twee afgestane blauwvoorhoofdamazones.

    Ik vind het leuk om te lezen hoe het met jullie papagaaien en andere vogels gaat. Heb ik toch het idee er nog een beetje bij te horen met mijn vogels.

    Het is een heel verhaal geworden, maar dan weten jullie een beetje wie ik ben.

    De hartelijke groeten van mij, Riber.

Ads onder in topics

Collapse
Working...
X