Tweet
Agapornis Fischeri
De Fischer's Agapornis (Agapornis fischeri) is een kleine papegaai soort van het geslacht genus Agapornis. Ze werden oorspronkelijk ontdekt in de late 19de eeuw, en werden voor het eerst gefokt in de Verenigde Staten in 1926. Ze zijn genoemd naar de Duitse ontdekkingsreiziger Gustav Fischer.
Omschrijving
De Agapornis Fischeri heeft een groene rug, borst en vleugels. Hun nek is goud geel en hoe hoger in de nek, hoe donkerder oranje het word.
De bovenkant van het hoofd is olijf groen, en de snavel is helder rood. De bovenkant van de staart heeft een aantal paarse of blauwe veren. Ze hebben een witte cirkel rond de ogen (oogring). Jonge vogels zijn zeer vergelijkbaar met de volwassenen, met uitzondering van het feit dat ze doffer zijn en de basis van hun onderkaak heeft bruine tekening. Ze zijn één van de kleinere agapornissen, ongeveer 14 cm (5.5 in) in de lengte en 43-58 gram in gewicht.
Terwijl de meeste Agapornis Fischeri's groen zijn, zijn er verschillende kleurvariaties gefokt. De blauwe variant is overheersend, het gele ontbreekt, ze hebben een heldere blauwe rug, staart en borst, een witte hals, een bleke grijze kop en een lichtroze snavel. Deze mutatie werd voor het eerst gefokt door R. Horsham in Zuid-Afrika in 1957, en twee jaar later gefokt door dr. F. Warford in San Francisco, Californië. Er is een gele mutatie, die voor het eerst verscheen in Frankrijk. Deze vogels zijn meestal lichtgeel met een oranje gezicht en een rode snavel. Lutino (een mutatie die geel is van kleur), bonte, zwarte of donkere ogen met wit, kaneel, wit, en albino mutaties zijn ook gefokt.
Blauwe variant in vlucht.
Geslachtsbepaling
Agapornis Fischeri's tonen geen seksueel dimorfisme, en het is onmogelijk om te zeggen of een hij (zij) mannelijk of vrouwelijk is via het verenkleed. Het geslacht van Agapornis fischeri lijken hetzelfde, en onderscheiden zich met zekerheid door middel van DNA-tests, en minder zeker van hun gewoonten in perching. In het algemeen, popjes zitten met hun benen verder uit elkaar dan mannen.
Verspreiding en leefomgeving
De Agapornis Fischeri's zijn afkomstig uit een klein gebied van Oost-Centraal-Afrika, ten zuiden en zuidoosten van Lake Victoria in het noorden van Tanzania. In jaren van droogte zijn sommige vogels naar het westen verhuisd naar Rwanda en Burundi op zoek naar vochtiger omstandigheden. Ze leven op een hoogte van 1,100-2,200 m in kleine groepjes. Ze leven in geïsoleerde groepjes van bomen met gras vlaktes tussen hen.
De bevolking wordt geschat tussen de 290,000-1,000,000, met lage dichtheden buiten de beschermde gebieden als gevolg van de handel in huisdieren; uitvoervergunningen werden opgeschort in 1992 om een verdere daling van de soort te stoppen.
Gedrag
De Agapornis Fischeri heeft een snelle, rechte vlucht, en het geluid van hun vleugels als ze vliegen kunnen worden gehoord. Net als alle Agapornissen zijn ze zeer vocaal, kunnen een hoog piep geluid en veel lawaai maken.
De Agapornis Fischeri zijn erg actief en hebben een ruime kooi (minimaal 20 x 20 x 30 cm / 50 x 50 x 75 cm voor een vogel, 25 x 25 x 30 cm / 65 x 65 x 75 cm voor een paar.) Ronde kooien zijn niet geschikt. Een agapornis kruipt in een hoekje om zich te verbergen in als ze zich onzeker voelen. Ze vereisen ook veel speelgoed en dingen om op te kauwen en mee te spelen. Zonder genoeg speelgoed (4-6) en dingen om mee spelen met ze kunnen vervelen, depressief worden en kan het zelfs zo ver gaan als veren plukken, dat kan moeilijk zijn om te stoppen. Het is ook een goed idee om een vogel bad in de kooi te zetten, daar zij graag baden nemen (bijna elke dag). Na het baden gaan ze graag in de zon zitten om zich om te drogen. Toch mogen de kooien niet in de buurt van ramen gezet worden omdat de kans op ziek worden dan vergroot word.
Elke agapornis heeft zijn eigen persoonlijkheid, maar sommige generalisaties kunnen worden gemaakt. In het begin zijn ze erg schuw en kunnen ze schrikken door plotselinge bewegingen, harde geluiden, of nieuwe dingen, zelfs kleine. Men moet heel voorzichtig zijn om hen niet te veel te laten schrikken, daar dat het tam maken niet ten goede komt. Agaporniden zijn heel slim en kunnen er zelfs erachter komen hoe de deur van hun kooi te openen en eruit te komen. Veel eigenaren geloven dat de popjes intelligenter zijn dan de mannetjes. Ze zijn meestal ook agressiever en meer kans op territoriaal gedrag.
Voedsel
In de natuur:
De Agapornis Fischeri eten een grote verscheidenheid van levensmiddelen, met inbegrip van zaden en fruit. Ze soms plagen ze de boeren, als ze hun gewassen eten zoals maïs en gierst.
In gevangenschap:
Fischeri Dwergpapegaaien vereisen een gevarieerde voeding, met inbegrip van pellets, vruchten, zaden, granen, spruiten, en groenten. Pellets speciaal bewerkt voor Agapornissen worden aanbevolen door sommige aviaire dierenartsen en aviaire voedingsdeskundigen, in plaats van gerst voedsel dat doorgaans wordt verkocht in dierenwinkels, dit omdat wordt beweerd dat dit voer te veel vet en een gebrek aan evenwichtige voeding bevat.
Een tegengestelde opvatting is dat een zaad-gebaseerd dieet, aangevuld met de eerder genoemde groene voeding voldoende is om de gezondheid en vitaliteit te behouden, maar een all-seed dieet kan leiden tot gezondheidsproblemen, waaronder vette leverziekte. Sommige pellets bevatten kunstmatige kleur- of concerveringsmiddelen zoals ethoxyquine en BHT / BAT, die beschouwd worden als giftig.
Kweek
Het broedseizoen is van januari tot en met april en juni tot en met juli. Het nest is in een gat in een boom, 2 tot 15 meter boven de grond. De eieren zijn wit en het zijn er meestal vier of vijf in een tegelijk, maar er kunnen er ook slechts drie of zelfs acht zijn. Het vrouwtje broedt de eieren voor 23 dagen, en de kuikens vliegen uit het nest ongeveer 38 tot 42 dagen na het uitkomen.
De Fischer's Agapornis (Agapornis fischeri) is een kleine papegaai soort van het geslacht genus Agapornis. Ze werden oorspronkelijk ontdekt in de late 19de eeuw, en werden voor het eerst gefokt in de Verenigde Staten in 1926. Ze zijn genoemd naar de Duitse ontdekkingsreiziger Gustav Fischer.
Omschrijving
De Agapornis Fischeri heeft een groene rug, borst en vleugels. Hun nek is goud geel en hoe hoger in de nek, hoe donkerder oranje het word.
De bovenkant van het hoofd is olijf groen, en de snavel is helder rood. De bovenkant van de staart heeft een aantal paarse of blauwe veren. Ze hebben een witte cirkel rond de ogen (oogring). Jonge vogels zijn zeer vergelijkbaar met de volwassenen, met uitzondering van het feit dat ze doffer zijn en de basis van hun onderkaak heeft bruine tekening. Ze zijn één van de kleinere agapornissen, ongeveer 14 cm (5.5 in) in de lengte en 43-58 gram in gewicht.
Terwijl de meeste Agapornis Fischeri's groen zijn, zijn er verschillende kleurvariaties gefokt. De blauwe variant is overheersend, het gele ontbreekt, ze hebben een heldere blauwe rug, staart en borst, een witte hals, een bleke grijze kop en een lichtroze snavel. Deze mutatie werd voor het eerst gefokt door R. Horsham in Zuid-Afrika in 1957, en twee jaar later gefokt door dr. F. Warford in San Francisco, Californië. Er is een gele mutatie, die voor het eerst verscheen in Frankrijk. Deze vogels zijn meestal lichtgeel met een oranje gezicht en een rode snavel. Lutino (een mutatie die geel is van kleur), bonte, zwarte of donkere ogen met wit, kaneel, wit, en albino mutaties zijn ook gefokt.
Blauwe variant in vlucht.Geslachtsbepaling
Agapornis Fischeri's tonen geen seksueel dimorfisme, en het is onmogelijk om te zeggen of een hij (zij) mannelijk of vrouwelijk is via het verenkleed. Het geslacht van Agapornis fischeri lijken hetzelfde, en onderscheiden zich met zekerheid door middel van DNA-tests, en minder zeker van hun gewoonten in perching. In het algemeen, popjes zitten met hun benen verder uit elkaar dan mannen.
Verspreiding en leefomgeving
De Agapornis Fischeri's zijn afkomstig uit een klein gebied van Oost-Centraal-Afrika, ten zuiden en zuidoosten van Lake Victoria in het noorden van Tanzania. In jaren van droogte zijn sommige vogels naar het westen verhuisd naar Rwanda en Burundi op zoek naar vochtiger omstandigheden. Ze leven op een hoogte van 1,100-2,200 m in kleine groepjes. Ze leven in geïsoleerde groepjes van bomen met gras vlaktes tussen hen.
De bevolking wordt geschat tussen de 290,000-1,000,000, met lage dichtheden buiten de beschermde gebieden als gevolg van de handel in huisdieren; uitvoervergunningen werden opgeschort in 1992 om een verdere daling van de soort te stoppen.
Gedrag
De Agapornis Fischeri heeft een snelle, rechte vlucht, en het geluid van hun vleugels als ze vliegen kunnen worden gehoord. Net als alle Agapornissen zijn ze zeer vocaal, kunnen een hoog piep geluid en veel lawaai maken.
De Agapornis Fischeri zijn erg actief en hebben een ruime kooi (minimaal 20 x 20 x 30 cm / 50 x 50 x 75 cm voor een vogel, 25 x 25 x 30 cm / 65 x 65 x 75 cm voor een paar.) Ronde kooien zijn niet geschikt. Een agapornis kruipt in een hoekje om zich te verbergen in als ze zich onzeker voelen. Ze vereisen ook veel speelgoed en dingen om op te kauwen en mee te spelen. Zonder genoeg speelgoed (4-6) en dingen om mee spelen met ze kunnen vervelen, depressief worden en kan het zelfs zo ver gaan als veren plukken, dat kan moeilijk zijn om te stoppen. Het is ook een goed idee om een vogel bad in de kooi te zetten, daar zij graag baden nemen (bijna elke dag). Na het baden gaan ze graag in de zon zitten om zich om te drogen. Toch mogen de kooien niet in de buurt van ramen gezet worden omdat de kans op ziek worden dan vergroot word.
Zonnen na een bad: 
Elke agapornis heeft zijn eigen persoonlijkheid, maar sommige generalisaties kunnen worden gemaakt. In het begin zijn ze erg schuw en kunnen ze schrikken door plotselinge bewegingen, harde geluiden, of nieuwe dingen, zelfs kleine. Men moet heel voorzichtig zijn om hen niet te veel te laten schrikken, daar dat het tam maken niet ten goede komt. Agaporniden zijn heel slim en kunnen er zelfs erachter komen hoe de deur van hun kooi te openen en eruit te komen. Veel eigenaren geloven dat de popjes intelligenter zijn dan de mannetjes. Ze zijn meestal ook agressiever en meer kans op territoriaal gedrag.
Voedsel
In de natuur:
De Agapornis Fischeri eten een grote verscheidenheid van levensmiddelen, met inbegrip van zaden en fruit. Ze soms plagen ze de boeren, als ze hun gewassen eten zoals maïs en gierst.
In gevangenschap:
Fischeri Dwergpapegaaien vereisen een gevarieerde voeding, met inbegrip van pellets, vruchten, zaden, granen, spruiten, en groenten. Pellets speciaal bewerkt voor Agapornissen worden aanbevolen door sommige aviaire dierenartsen en aviaire voedingsdeskundigen, in plaats van gerst voedsel dat doorgaans wordt verkocht in dierenwinkels, dit omdat wordt beweerd dat dit voer te veel vet en een gebrek aan evenwichtige voeding bevat.
Een tegengestelde opvatting is dat een zaad-gebaseerd dieet, aangevuld met de eerder genoemde groene voeding voldoende is om de gezondheid en vitaliteit te behouden, maar een all-seed dieet kan leiden tot gezondheidsproblemen, waaronder vette leverziekte. Sommige pellets bevatten kunstmatige kleur- of concerveringsmiddelen zoals ethoxyquine en BHT / BAT, die beschouwd worden als giftig.
Kweek
Het broedseizoen is van januari tot en met april en juni tot en met juli. Het nest is in een gat in een boom, 2 tot 15 meter boven de grond. De eieren zijn wit en het zijn er meestal vier of vijf in een tegelijk, maar er kunnen er ook slechts drie of zelfs acht zijn. Het vrouwtje broedt de eieren voor 23 dagen, en de kuikens vliegen uit het nest ongeveer 38 tot 42 dagen na het uitkomen.
Chester en Samba 
Yoda en Navy